Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Sed haec omittamus; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Duo Reges: constructio interrete.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Memini vero, inquam; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Mihi enim satis est, ipsis non satis.

An nisi populari fama? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Memini me adesse P. Quis negat?

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Tu quidem reddes; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quis hoc dicit?