Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Duo Reges: constructio interrete. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Hoc est non dividere, sed frangere. Verum esto; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Et quidem, inquit, vehementer errat; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Tria genera bonorum;
Quid de Platone aut de Democrito loquar? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quae cum essent dicta, discessimus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
